تاثیر عوامل آموزشی، جسمی و درونی خواننده بر اجرای آواز

تاثیر عوامل آموزشی، جسمی و درونی خواننده بر اجرای آواز اشاره به عوامل مهمی دارد که بر کیفیت اجرا و موفقیت یک خواننده تاثیرگذار است،عواملی همچون شنوایی،شرایط روحی و ذهنی خواننده ، خواب، وضیت دهان ، وضعیت صحیح نشستن و مکالمات روزمره از جمله این موارد مهم هستند.

تاثیر عوامل آموزشی، جسمی و درونی خواننده بر اجرای آواز

شنوایی

یکی از ابزارهای کار خواننده جهت اجرای آواز گوش او می باشد. خواننده باید صدای خودش را گوش دهد و هیچ گاه از شنیدن صدای خود غافل نشود. وقتی صدای خودش را گوش می دهد اگر در حین اجرای آواز خطا و خارج خوانده باشد تشخیص خواهد داد و آن را اصلاح خواهد کرد.

توانایی در تشخیص صحیح فواصل و آکوردها اساس درک روابط موسیقیا یی است. مهارت در جزء، پیش شرط چیرگی بر کل می باشد. (اشکال در تشخیص فواصل برای نوآموزان موسیقی واقعیتی آشکار است)، بنابراین باید گوش تیز و قوی داشت، گوش قوی یعنی گوشی که بتواند نت ها را صحیح تشخیص دهد. با آموزش و تمرینات مناسب، به ویژه سلفژ می توان گوش را پرورش داد و قوی کرد.

افرادی که به طور معمول به موسیقی با صدای بلند گوش می دهند در معرض خطر کاهش قدرت شنوایی قرار دارند. مواجه بودن با صداهای بلند بطور موقت باعث کاهش قدرت شنوایی می شود، اما تحقیقات جدید نشان می دهد این کاهش ممکن است برای تمام عمر ادامه پیدا کند.

بنابراین پژوهشگران به افرادی که عادت به شنیدن موسیقی با صدای بلند دارند توصیه می کنند که این عادت خود را ترک کنند و در فواصل منظم از محیط پر سر و صدا خارج شوند.

عواملی که در پرورش گوش برای خوانندگان در اجرای آواز موثرند عبارتند از:

– شرایط جسمی و روانی، تمرکز و آرامش. عدم تمرکز در توانایی و حساسیت شنوایی تاثیر فلج کننده ای دارد.

– دانش موسیقیایی، مهارت در نت خوانی و تشخیص و اجرای صحیح نت ها همچنین آگاهی از فن هارمونی از ضروریات دانسته های هر خواننده توانمندی است. . تاثیر متقابل کار عملی موسیقی و تاثیر شناخت علمی و مطالعه آثار استاندارد موسیقی باعث ایجاد ارتباط بین شنوایی و تجسم ذهنی خط موسیقی می گردد. در کل بدون احاطه نظری موسیقی ،شنوایی دقیق موسیقی مشکل می باشد. آگاهی از قوانین، فرمولها و ویژگی های هارمونی و تمرین این فرمولها در گامهای مختلف، تا حد زیادی به توانمندی شنوایی هنرجوی آواز کمک می کند.

شنوایی و درک موسیقی برای خواننده ای که با انواع گوناگون و متنوع آثار موسیقی آشنایی دارد بسیار آسانتر خواهد بود، این موضوع حتی در تمرینات مقدماتی نیز صدق می کند.

داشتن آشنایی گسترده با آثار گوناگون موسیقی، برای «آنالیز گوش» یعنی توانایی در تشخیص سبک، فرم ، هارمونی و سایر خصوصیات فنی یک قطعه موسیقی از طریق شنیدن آنها، بسیار مفید می باشد.

-تواناییهای شنوایی اشکال متفاوتی دارند و در تمرینات تربیت شنوایی بیشتر باید بر روی نکاتی متمرکز شد که هنرجوی آواز در آنها ضعف بیشتری احساس می کند.

-دیکته موسیقی، با توجه به ارتباط متقابل بین خواندن و شنیدن بسیار مهم و ضروری می باشد. زیرا موظف بودن به نوشتن دقیق آنچه که شنیده می گردد کمک زیادی به تثبیت مهارت های ایجاد شده در هنرجوی آواز می کند.

هدف نهایی در پرورش گوش هنرجوی آواز ، توانایی در شنیدن آگاهانه، مشخص، مطمئن موسیقی و همچنین توانایی در شنیدن ذهنی یک نت نوشته شده می باشد.

بطور کلی موسیقی دانها اگر خوب نشوند، نمی توانند کار خوب ارائه دهند.

تاثیر شرایط روحی و ذهنی خواننده بر اجرای آواز

همه جذابیت و اثر بخشی صدای انسان به خاطر ویژگی های فیزیکی و جسمی نیست. وضعیت روانی و شرایط ذهنی فرد نیز مستقیما روی صدای او تاثیر می گذارد. احساسات تاثیر فوق العاده ای روی صدا دارند. ناراحتی، فشار های عصبی و نگرانیها همه باعث سفت شدن تارها ی صوتی می شوند و روی صدا اثر منفی می گذلرند. استرس نیز موجب افزایش ترشح اسید معده می شود و در صورت برگشت اسید به حنجره و عدم درمان، سبب آسیب به حنجره و تارهای صوتی می گردد. توصیه می شود جهت اطمینان از سلامت دستگاه شنوایی توصیه می شود حتما سالی یک بار به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نموده و طی معاینه دقیق، از حداکثر شنوایی خود اطمینان کسب نمایید (خصوصا افراد بالای چهل سال).

خوشحالی نیز همیشه خودش را در صدا نشان می دهد. آواز بازتاب درون فرد است و هیچ تکنیکی نمی تواند این رابطه را دگرگون کند. یک خواننده وقتی توانست جهان بینی لازم را پیدا کند، عواطفش را تقویت کند، نسبت به مردم همدلی و دلسوزی پیدا کند، با آنها یکدل شود، غمی از انسانیت در او باشد، می تواند این حالات را در اجرای آواز انتقال دهد.

هر چه انرژی روحی و سلامت روانی فرد بالاتر باشد قدرت و انرژی بیشتری در صدای او یافت می شود و صدا پر طنین و دل نشین می گردد. اگر خواننده از سلامت و شرایط فکری و ذهنی خوب برخوردار باشد، دقیقا می تواند بر روی عناصر صدای خود، یعنی بلندی و کوتاهی، زیری و بمی، خشنونت و لطافت، آهنگ و لهجه تسلط کامل داشته باشد.

خستگی

بدن، هنگام خستگی در اثر کار و فعالیت، به علت ترشح مواد و سموم در اعضا، بیشتر از هر چیز به استراحت نیاز دارد. گاهی نواختن و خواندن ذهن را خسته می کند.
در چنین وضعی تنها شنیدن ملودیهای کاملا آرام و یکنواخت مناسب می باشد. شاید نواختن و خواندن آواز در هنگام خستگی بدن، ظاهرا انرژی فیزیکی را فعال سازد، اما پس از اندکی فروکش می کند و خستگی افزایش میابد. بنابراین هنرجوی آواز باید از وضعیت کلی انرژی درونی و میزان خستگی پذیری خود برآوردی داشته باشد و در هنگام تمرین، حد خود را بشناسد و افراط نکند. بهتر است جلسات تمرین روزانه را بیشتر و زمان آن را کوتاهتر کند مثلا نیم ساعت صبح و نیم ساعت عصر تمرین کند. و هر روز همان مشابه به تمرین آواز بپردازد. همیشه نواختن و خواندن پاسخگوی نیازهای درونی فرد نیست هر هنری به موقع و ضرورت خود، رضایت و اقناع درونی را فراهم می سازد.

خواب

خواب خوب و کافی در بهتر خواندن و بهتر نواختن، اثر مطلوب دارد و اصولا عمر مفید هنرمند را افزایش می دهد. کسانی که شبها تا دیروقت بیدارند و روز می خوابند، خلاف طبیعت حرکت می کنند و به خود آسیب می رسانند.
خواننده پس از بیدار شدن، لا اقل تا ۳ ساعت نمی تواند از حنجره اش انتظار برای آواز خواندن جوابگویی درست را داشته باشد و حنجره اش به اختیار نیست.

چاقی
خوانندگان چاق، برای خواندن، با مشکلاتی از جمله کم آوردن نفس مواجه اند. بعلت فشاری که چربی و افزایش وزن روی قفسه سینه و ریه ها وارد می کنند، حجم ریه ها کاهش یافته و مکش اکسیژن به خوبی صورت نمی گیرد در نتیجه تحریرهای طولانی که باید با یک یا دو بار نفس گیری اجرا شود از کیفیت مطلوب برخوردار نخواهد بود و کیفیت آواز پایین می آید. خوانندگان چاق، بهتر است در حالت ایستاده بخوانند، تا فشار کمتری به ریه هایشان وارد شود.

وضعیت دهان

طنین صوت به کیفیت آواز کمک زیادی می کند.اگر طنین لازم صوت ایجاد نشود، آواز گیرایی لازم را نخواهد داشت و سرد و بی روح خواهد شد. استفاده و به کار گیری صحیح از لبها، صوتی پر و با طنین مطلوب ایجاد می نماید، هنگام خوانندگی لبها نباید راکد و بدون حرکت باشند، بر اساس ساختار کلمات شعر، لبها باید حالات خاص بگیرند. تلفظ صحیح کلمات و تقسیم صحیح فشار روی بخشهای مختلف جملات باعث می گردد تا نتیجه نهایی لطیف و دلنشین گردد.

هنگام اجرای آواز، سر باید در حالت صحیح و تراز قرار گیرد تا به رزونانس صدا کمک شود. اگر چانه بسیار بالا یا پایین قرار گیرد به حنجره فشار وارد می شود و صدا تحت فشار قرار می گیرد. خوانندگان اغلب هنگام اجرای آواز به منقبض نمودن ماهیچه های گردن و فکها مبادرت می نمایند، که علاوه بر کاهش قدرت مانور خواننده، سبب چین و چروک در پیشانی و غیر عادی شدن حالت ابروها می گردد، که برای بیننده خوشایند نخواهد بود. بنابراین هیچ گاه نباید به انقباض عضلات صورت متوسل شد، چهره باید آرام باشد.

وضعیت صحیح نشستن

طرز نشستن نیز در راندمان و درست ادا شدن آواز نقش بسزایی دارد. باید دقت نمود نشستن به طریقی باشد که هیچ گاه به احشا داخلی خصوصا شکم فشار وارد نشود، سینه فراخ و شانه ها صاف باشد ( شانه ها افتاده و سینه فرو رفته نباشند) و دقت شود دم و بازدم به خوبی انجام پذیر باشد. بهترین حالت هنگام آواز خواندن، نشستن روی صندلی می باشد، درصورت نبودن صندلی ، بهتر است بدن تکیه گاهی داشته باشد و پاها به صورت چهار زانو و ستون مهره ها در وضعیت صاف قرار گیرد.

مکالمات روزمره

یک خواننده باید سعی کند در اتاق و محیط های شلوغ و پر سرو صدا صحبت نکند و هرگز جیغ و فریاد نکشد ( حتی هنگامی که بسیار سر شوق می باشد). از آنجایی که مکالمات روزانه ما از تمرینات آواز روزانه بسیار بیشتر می باشد بنابراین صحبت کردن نادرست بیشتر از آواز خواندن نادرست به تارهای صوتی صدمه می زند. صحبت کردن های طولانی مدت و حتی بلند صحبت کردن می تواند زمینه ساز ایجاد آسیبهای جدی در تارهای صوتی و تغییر صدای فرد شود.

توصیه می شود، قبل از تمرینات و برنامه های آواز از صحبت کردن و فشارآوردن به حنجره و تارهای صوتی خودداری گردد. هنگام صحبت کردن جهت تنفس باید به وضعیت صحیح قرارگیری ستون فقرات، قفسه سینه و سرو گردن توجه شود.

منبع:کانال تلگرام آموزشگاه موسیقی نکیسا