گفتگو با عبدالله دوامی استاد آواز ایرانی

 

استاد عبدالله دوامی، ردیف خوان، خواننده، مدرس و نوازنده تنبک در موسیقی ایران، در سال ۱۲۷۰ هجری شمسی در روستای طا/طاد از توابع تفرش دیده به جهان گشودند و در ۲۰ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ هجری شمسی (به قولی ۲۰ دی ماه سال ۱۳۵۹ هجری شمسی)، پس از چندین دهه فعالیت هنری در عمر پربارشان ، دیار خاک را به شوق دیار باقی بدرود گفتند.

مرحوم عبدالله دوامی به شهادت شادروان روح الله خالقی، استاد برگزیدهٔ نواهای ضربی و تصنیف بود. گواه اعتبار دوامی همین بس که دو استاد مسلم موسیقی ردیفی ایران، مرحوم نور علی خان برومند و مرحوم آقا محمد ایرانی، پاره یی از تصنیف‌ها را نزد وی فرا گرفتند.[۱]

از استاد عبدالله دوامی، به عنوان لوح محفوظ ردیف‌های آوازی و سازی و قطعه‌های اصیل قدیمی یاد می‌کنند که یک عمر هر چه می‌دانست، بی‌دریغ به هنر آموزان جوان آموخت. از ایشان مجموعه تصانیف قدیمی(بیش از ۱۸۶ تصنیف) با آوانگاری و نت نویسی فرامز پایور، منتشر شد. همچنین آقای پایور، ردیف آوازی او را نیز نت نویسی کرد.

دوامی نیز مثل بیشتر هنرمندان قدیم ، اهل معنویت و خلوص و سادگی بود و با هنرش می‌زیست. او عضو هیات موسیقیدانان سنتی بود و همچنین مدرّس آواز در هنرستان ملی موسیقی بود.

گفتگو با عبدالله دوامی استاد آواز ایرانی

در یک حیاط دو اطاقه کوچک بی آلایش بدیدار آقای عبدالله خان دوامی میرویم. ایشان در محله ای دور از گذر در جماران، زندگی میکنند کمتر کسی بدیدارشان می آید چه میشود کرد، دوری راهست و کم حوصلگی استاد.

از استاد زندگیش را می پرسم، به مهر میگوید:

به سال ۱۲۷۰ در ده طا که یکی از دهات تفرش است بدنیا آمدم کودکیم را در این ده سپری کرده و دروس اولیه و قرآن را پیش ملاهای ده فراگرفتم، و پس از گذشتن کودکی به تهران آمده در مدرسه تربیت صرف و نحو را آموختم در این مدرسه با مرحوم رکن الدین خان مختاری همکلاس بودم. پس از دوران تحصیل ابتدا در خدمت اداره پست درآمده سپس به اداره مالیه رفته و تا زمان بازنشستگی در این اداره خدمت کردم.

کشش من بسوی موسیقی باین صورت شروع شد، شبی بمنزل مجدالممالک که از آشنایان من بود رفته بودم در آنجا شروع به خواندن کردم در این مجلس علی خان نایب السلطنه نیز که از خوانندگان بنام بود حضور داشت پس از شنیدن آواز من، مرا تشویق کرد و گفت: اگر شما به این کار ادامه دهی خواننده خوبی خواهی شد. من از این گفته گرم شدم و اولین مشق را که شور بود نزد علی خان شروع به آموختن کردم، علی خان اولین استاد آواز من بود، مدتها از محضر این استاد استفاده کرده ردیف راست پنجگاه را که در آن زمان بین خوانندگان تنها علی خان میدانست مشق کردم. پس از این مرحله از زندگیم، مرحله به مرحله با اساتید موسیقی آشنا میشدم و از هر کدام توشه ای بر می گرفتم که از این عده میتوانم به ترتیب میرزا حسینقلی، حسین خان کمانچه کش، درویش خان، ملک الذاکرین و میرزا عبدالله را یاد آور شوم که از این اساتید بزرگ زمان مطالب فراوانی را آموختم، مخصوصا از ملک الذاکرین در زمینه آواز.

من بیشتر مطالبی را که می آموختم در مجالس انس تهران قدیم بود، در این مجالس اساتید بنام گرد هم می آمدند و ضمن ارائه موسیقی، پیرامون مسائل موسیقی تبادل نظر و گفتگو میکردند. مطالبی را که من از میرزا حسینقلی آموختم داستانی چنین دارد، که میرزا حسینقلی جهت درس به رجال مملکت بخانه یکی از آنان که بقیه رجال نیز در آنجا حضور مییافتند میرفت. در این مجلس حاج حسین آقا ملک و حاج حسن آقا ملک، معاون السلطنه پسر وزیر دفتر، معاون الملک پسر قوام الدوله، مصدق السلطنه و باصر السلطنه حضور داشتند، من مطالبی را که میرزا به شاگردانش تعلیم میداد بخاطر سپرده و فرا میگرفتم. من باین ترتیب از اساتید زمان مطالب بسیاری آموختم.

سایر مطالب مرتبط:

عبدالله دوامی حافظه تاریخی موسیقی ایرانی 

ردیف آوازی ایران به روایت عبدالله دوامی منتشر شد

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن